Oma te Riele

Eindelijk Rust…

Willemina Johanna te Riele - Bosman

*21 oktober 1920
+01 september 2003

Weduwe van Henricus Antonius te Riele

Ma groeide als vijfde uit een gezin van tien in de crisisjaren en oorlog op. Gevormd door deze harde tijd begon ze met Harry een bakker/kruidenierszaak op het Scheldeplein. Mary werd geboren in 1951, Jan in 1955. In 1959 zou Miranda alles completeren doch een maand voor haar geboorte stierf Mary. De wond is eigenlijk nooit geheeld. Samen met pa werkte ze aan een nieuwe toekomst. Pa overleed vlak voor zijn pensioen en ma stond er in haar oude jaren alleen voor. Jan en Irna woonden in Spijkenisse en Miranda in de buurt zorgde voor een hechte band met Miran. De kleinkinderen Jon en Shelley brachten jeugd en ondeugd want "een Oma mag alles…!!". Ze kon daar echt van genieten.

Miranda en Harm kregen in 1996 Harwie en dat bijzondere mannetje was haar oogappeltje. Zingen, spelen en oefenen, het was haar lust, maar toch ook haar last. Helemaal toen Miranda in 1997 kwam te overlijden. De pijn en het verdriet heeft ze maar aan weinigen laten merken…

Haar leven kenmerkte zich met zorgen, pijn en verdriet, terwijl de wereld haar bovenal kende als lief, zeer humoristisch en eigenlijk heel bijzonder. In haar grote familie was zij het cement tussen de stenen en zocht altijd naar overeenstemming.

Haar laatste dagen waren moeilijk want ze wilde per sé niet dat de kleinkinderen haar zouden herinneren als een kasplantje en bewust heeft ze van vele mensen afscheid kunnen nemen.

Zachtjes is ze ingeslapen op de wijze zoals ze was,
rustig en lief,
maar nooit tot last van anderen…

"Klap eens in de handjes, blij, blij, blij…"

Hartelijk dank voor uw medeleven en belangstelling.
Deventer, September 2003

-----------

WE WETEN DAT JE NOG LANG NIET WILDE GAAN
GENOEG TE DOEN, ELKE DAG
HET IS OVER, GELUKKIG, EN MET EEN TRAAN
DENKEN WE ALTIJD AAN JE LIEVE LACH

NOOIT ZULLEN WE JOU VERGETEN
ONZE OMA DIE TOCH ALLES KON
SPELLETJE, KAARTEN, AANDACHT GEVEN
WAT JE ALLEMAAL NIET VERZON

JE LICHAAM IS ZO KLEIN GEWORDEN
WAAR IS DIE OMA DIE IK KEN?
HET WAS BIJ JOU ALTIJD ZO GEBORGEN
WE WERDEN ALTIJD ZO VERWEND

NOG EENMAAL LEKKER SAMEN PRATEN
ER IS EIGENLIJK NIETS AAN DE HAND
EN EVEN HEERLIJK SAMEN LACHEN
DAG OMA, TOT ZIENS IN EEN ANDER LAND.

Jon en Shelley

-----------

WIE KENT MIJN MA
WIE KENT HAAR NIET
GROOT EN STERK
VROLIJK, VERDRIET

ZWAAR LEVEN
EIGEN ZAAK
HARD WERKEN
ONWEZENLIJKE TAAK

ALLES GEVEN
NIETS VRAGEN
HEEL VEEL PIJN
EN NOOIT KLAGEN

WIE KENT MIJN MA
WIE KENT HAAR NIET
MARY, MIRANDA
ZE ZIJN ER NIET

EN PA DAN
OOK HIJ GING HEEN
JE LAATSTE JAREN
ZO ALLEEN

WIE KENT MIJN MA
WIE KENT HAAR NIET
JA, DE KLEINKINDEREN
2 BOYS, ÉÉN GRIET

WIE KENT MIJN MA
WIE KENT HAAR NIET
IK HOU VAN JOU
EN VERGEET JE NIET

Jan